Van de Verenigde Staten tot Zuid-Korea, Nederlandse profvoetballers vinden we overal ter wereld. In de serie ‘het afstandsschot van..’ komt iedere aflevering een Nederlandse profvoetballer aan het woord die voetbalt in het buitenland, de een wat verder weg dan de ander. In de dertiende aflevering is het afstandsschot van: André Krul, die na een ware voetbalreis inmiddels transfervrij is.
Het gekraak van de telefoonverbinding doet bijna denken dat Krul ergens in de jungle verblijft. Het had bij de inmiddels 32-jarige doelman zomaar gekund, maar het is allemaal minder spannend dan het lijkt. Krul is sinds een aantal weken juist weer terug in eigen land, nadat een avontuur in Brazilië op niets uitloopt. Met alleen een tas met voetbalspullen vertrekt Krul begin maart naar Brazilië in de zoektocht naar een nieuwe club. “Die droom had ik al langere tijd. Helaas moet ik het voorlopig even uitstellen. Tijdens de coronacrisis wil ik niet in Brazilië zijn, zeker niet met Bolsonaro aan de macht.”
Het idee van Krul om met alleen een tas met voetbalspullen het vliegtuig naar Brazilië te pakken, klinkt voor veel mensen waarschijnlijk al krankzinnig. Voor voetbalnomade Krul (zoals hij in onder meer VI wordt omschreven), toch echt geboren in het Noord-Hollandse Grootschermer, is dat wel anders. Met vijftien clubs op vijf continenten maakt Krul wel gekkere avonturen mee. “Ik heb alles mogen zien. Van de steppe in Colombia en het relaxte leven in Australië tot de bijzondere cultuur van Japan. Het was tot nu toe een mooie ontdekkingsreis.”
Uitkering
De reis staat op dit moment even on-hold. Krul is als transfervrije speler inmiddels terug in Nederland. Een situatie die hem gedurende zijn carrière vaker overkomt. Toch voelt het voor Krul dit keer anders. Hij vreest voorlopig nergens een contract te tekenen. “Ik denk dat er voor de lagere divisies geen seizoen 2020/2021 gaat zijn. Ik heb inmiddels een uitkering aangevraagd, omdat ik geen idee heb waar ik aan toe ben. Maar nee, zorgen maak ik me niet.”
Zorgen maakt Krul zich sowieso niet snel. Gelukkig maar, want anders had hij in de zomer van 2014 angstige momenten beleefd. Hij belandt na een uitwedstrijd met zijn ploeg Bayamón FC door problemen met zijn werkvergunning in een Puerto Ricaanse cel. “Ze hadden me aangemerkt als verdacht persoon. Toen ik in het land aankwam, gooiden ze me in de cel. Toen heb ik mezelf wel afgevraagd waar ik aan begonnen was. Jaren later is het wel weer een leuk verhaal.”
Utrecht
De toestanden in Puerto Rico klinken allemaal heel ver weg van het trainingscomplex van FC Utrecht. Het is daar waar Krul zijn eerste trainingsuren als profkeeper maakt, als hij in de zomer van 2008 zijn eerste profcontract tekent. “Het was mijn doel om eerste doelman van Utrecht te worden, maar al snel merkte ik dat die kans nihil was. Ik had met Michel Vorm ook niet de minste concurrent.”
Na verhuurperiodes aan Telstar, Sparta Rotterdam en AGOVV, begint in de zomer van 2012 Kruls ontdekkingsreis als voetballer. Hij kiest voor een vertrek naar Malta, om in de voorrondes van de Champions League te gaan spelen met FC Valletta. Stiekem weet Krul dan al dat zijn avontuur op het Britse eiland van korte duur is. “Ze zouden m’n contract alleen verlengen als we de derde voorronde van de Champions League zouden halen. Toen we Partizan Belgrado lootten, wist ik al wel dat de kans erg klein zou zijn dat het ging lukken.”
Als het warm was, wapperde hij om af te koelen maar met een stapeltje bankbiljetten
André Krul
Langer dan vier wedstrijden duurt zijn avontuur op het eiland nabij Italië dan ook niet. Ondanks dat hij maar kort in Malta verblijft, maakt Krul er de gekste dingen mee. “We kregen daar zwart betaald. De voorzitter kwam dan langslopen met envelopjes met het salaris er in. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Hij zei zelfs dat als we ons zouden plaatsen voor de derde voorronde, we als team een premie van honderdduizend euro zouden krijgen.”
Maffia
Het heeft wel wat weg van een scene uit een maffiaserie op Netflix. Toch is het allemaal niets vergeleken bij wat Krul meemaakt tijdens zijn volgende twee buitenlandse avonturen. In 2012 maakt Krul de transfer naar het land van de drugs, Colombia. “Ik ging spelen bij Boyacá Chicó uit de stad Tunja, waar het relatief veilig was. Toch kreeg ik ook daar zwart uitbetaald. Tijdens het eten kwam de eigenaar ons hotel binnenlopen met een grote koffer geld om ons uit te betalen. Het leek soms net alsof ik in een film zat.” Krul moet er nog altijd om lachen. Hij durft de Colombiaanse eigenaar dan al niet echt tegen te spreken. “Hij kwam over als een maffiabaas. Zo reed hij in de grootste auto die ik ooit gezien had. Als het warm was, wapperde hij om af te koelen niet met een waaier, maar met een stapeltje bankbiljetten.”
Colombia
Drie seizoenen houdt Krul het vol in Colombia, al stond hij na een aantal dagen in het land al op het punt het vliegtuig naar huis te pakken. “Met mij was afgesproken dat ik niet mee hoefde voor een uitwedstrijd in Bogotá, omdat ik er pas net was. Plots werd ik gebeld dat ik er tóch bij moest zijn. Ik was daardoor uiteraard veel te laat. Toen ik aankwam, gaf de trainer me via Google Translate op m’n lazer. Ik begreep er helemaal niks van.”
Eenmaal terug in Nederland en na een korte periode bij FC Groningen, gaat het toch weer kriebelen bij Krul. Bayamón FC in Puerto Rico lijkt een fantastische kans om opnieuw een avontuur aan te gaan. “Het is de enige beslissing waar ik achteraf spijt van heb. Was dit hele avontuur niet bij voorbaat al gedoemd om te mislukken?” Het zijn de gedachten die bij Krul in zijn hoofd omgaan als hij zijn roes uitslaapt in een cel in Puerto Rico. Slechts een aantal dagen ervoor komt hij aan in het land. Van zijn nieuwe club moet hij direct aan de bak in de CONCACAF Champions League. “Maar ik was geblesseerd en had daarnaast nog geen werkvergunning. Ik moest van de club maar doen alsof ik bij een vriend op bezoek ging.”
Gevangenis
De wedstrijd tegen het Mexicaanse Club America (6-1 nederlaag) eindigt in een nachtmerrie, al begint die pas echt bij de terugreis vanuit Mexico. “Ik was als verdacht persoon aangemerkt. Ze pakten me op en gooiden me in een cel. Gelukkig kwam ik na een dag vrij, maar ik werd wel op het vliegtuig terug naar Nederland gezet.”
We barbecueden na de wedstrijd op het veld, samen met de tegenstander
André Krul
Na het korte avontuur aan de Caribische Zee heeft Krul voorlopig wel genoeg avontuurlijks meegemaakt. Via het Belgische KV Turnhout komt Krul uiteindelijk bij Cambuur terecht. “Na ieder buitenlands avontuur kom ik wel terug naar Nederland. Juist die afwisseling is heerlijk. Als ik in Nederland ben, dan ben ik me weer heel erg bewust van de vaak kleine dingen die ik in het buitenland mis. Bijvoorbeeld het eten van een patatje of de overgang van de winter naar de lente, iets wat in Colombia niet het geval is. Maar na een tijdje begint het ook weer te kriebelen om nieuwe dingen te ontdekken en kijk ik echt weer uit naar een avontuur.”
Proefkonijn
Toch besluit Krul opnieuw een reuzenstap te maken. Qua afstand dan, want het achtste niveau van Japan lijkt niet bepaald een voetbalwalhalla. Iwaki FC heeft desondanks grootse plannen. “De club is opgericht door het bedrijf DOME, dat onder meer Under Armour uitbrengt. Ze wilden snel doorgroeien naar de top van Japan.”
Om dat te doen, moet alles wijken. Spelers dienen als een soort proefkonijnen van het merk. Zo worden de spelers verplicht om vele voedingssupplementen tot zich te nemen om de prestaties te verbeteren. De supplementen worden gefabriceerd door een ander bedrijf van DOME. “We kregen 36 pillen per dag en allerlei energiedrankjes toegestopt. Door iemand van de club werd ook precies bijgehouden dat iedereen alles innam. Omdat ik dit echt teveel van het goede vond en dus niet alles nam heb ik hier weleens wat probleempjes mee gehad.”
Klagen kan Krul gelukkig in het Nederlands. Met Pieter Huistra treft hij namelijk een Nederlandse trainer. Huistra heeft ervaring in Azië, maar Krul kijkt zijn ogen uit. “De cultuur is zó anders. De jonge spelers zijn van zichzelf behoorlijk bescheiden. Omdat we nog niet over een eigen complex beschikten moest het trainingsmateriaal elke dag met een busje van het DOME-complex naar het trainingsveld worden gebracht. Als het busje aankwam stonden de spelers onmiddellijk al klaar om alles uit te laden en hoefde er door de leiding nooit spelers aangewezen te worden. Iets wat in Nederland niet zo snel zou gebeuren.”
Barbecue
Bij zijn volgende buitenlandse club, Preston Lions, maakt hij wel wat anders mee. “Het land is vergelijkbaar met Nederland. De mensen zijn er heel relaxed, misschien wat minder warm dan in Colombia, maar niet zo bescheiden als de Japanners.” Bij de club, uitkomend op het vierde niveau en opgericht door Macedoniërs, is het gezelligheid troef. “Na de wedstrijden gingen we altijd in de kantine barbecueën met de tegenstander. Heel gezellig en heel lekker. Dat zijn mooie herinneringen.”
De barbecues kunnen Krul wel bekoren. Dat is lang niet altijd zo bij alle verschillende gerechten die hij gedurende zijn wereldreis voorgeschoteld krijgt. “Ik ging in het buitenland ook af en toe naar de McDonalds. Qua eten ben ik niet avontuurlijk.” Waar hij het eten in Japan nog wel kan waarderen, vindt hij het eten in Colombia op z’n zachtst gezegd niet geweldig. “Het eten is zo droog, dat zijn we in Nederland niet gewend. Vanuit Nederland nam ik dan een pot kerriesaus mee. Dan was het nog wel te doen.”
Voorlopig hoeft Krul het exotische eten al sinds 2018 niet meer tot zich te nemen. In datzelfde jaar maakt hij misschien wel het mooiste seizoen uit zijn carrière mee, zonder daadwerkelijk bij de selectie te zitten. “Ik was contractkeeper bij Ajax tijdens het seizoen dat ze de halve finale van de Champions League haalden. Ik trainde met Jong Ajax mee, maar we hielden dezelfde trainingstijden aan. Dan krijg je wel veel mee van de sfeer. Soms trainde ik ook met het eerste mee, met jongens als Frenkie de Jong en Hakim Ziyech dus. Dat was natuurlijk geweldig, als je net van het vierde niveau van Australië afkomt.”
Afrika
Door zijn voetbalcarrière ziet Krul al bijna de hele wereld. Maar er is één continent waar hij nog niet speelde. “Afrika. Niet in Zuid-Afrika, maar juist in een land waar weinig tot geen Nederlanders of buitenlanders spelen. Daar zou ik dan een mooie mix willen vinden tussen ontwikkelingshulp en voetbal.” Mensen helpen zit Krul in zijn aard. Hij wil er wellicht ook na zijn carrière als voetballer iets mee doen. “Spelers begeleiden in het mentale wat er bij het voetbal komt kijken, dat lijkt me wel wat.”
Krul verwacht na zijn carrière in ieder geval weer vast in Nederland te gaan wonen. Aan een gezinsleven wil hij zich nu nog niet wagen, al hoopt hij dat op een dag wél te doen. “Ik wil niet op m’n vijftigste eenzaam zijn en spijt hebben dat ik geen vrouw en kinderen heb. Het komt dus ooit wel, maar voorlopig wil ik nog voetballen en de wereld ontdekken.”