Van de Verenigde Staten tot Zuid-Korea, Nederlandse profvoetballers vinden we overal ter wereld. In de serie ‘het afstandsschot van..’ komt iedere aflevering een Nederlandse profvoetballer aan het woord die voetbalt in het buitenland, de een wat verder weg dan de ander. In de tiende aflevering is het afstandsschot van: Nick Kuipers, speler van het Indonesische Persib Bandung.
“We hebben drie Netflix-series afgekeken in een week. Verder hebben we het huis schoongemaakt en zwemmen we wat in het zwembad. Ons huis is geen slechte om in quarantaine te zitten”, grinnikt Nick Kuipers. Op zo’n vijftien uur vliegen van Amsterdam, in de Indonesische plaats Bandung, is het coronavirus ook het gesprek van de dag. Trainen met zijn club Persib Bandung doet Kuipers al een week niet meer. Een lockdown is er net als in Nederland nog niet, maar ook in Indonesië is men uiterst voorzichtig. “Al is het minder erg dan in Nederland. We moeten in principe binnen blijven, maar kunnen nog wel boodschappen doen. We hebben voor de zekerheid voor een week eten ingeslagen.”
Het zijn zorgen waar Kuipers vast geen rekening mee houdt als hij in augustus tekent bij Persib Bandung, dé topclub van Indonesië. Niet de club waar een jonge voetballer in zijn jeugdjaren van droomt, maar klagen doet de 27-jarige Maastrichtenaar allerminst. “Het is het Barcelona van Azië. Zelfs als we voor een uitwedstrijd twee uur moeten vliegen, staan fans ons daar op te wachten. De mensen hier zijn geobsedeerd door voetbal.”
Nuchter als Kuipers is, bezorgt hem dat juist een glimlach. Net als zijn Instagramaccount, dat ontploft vanaf het moment dat hij voet aan land zet in Indonesië. Waar hij in Nederland nog maar vijfduizend volgers heeft, is hij inmiddels onder anderen Mark Rutte, Wilfred Genee en internationals Calvin Stengs en Myron Boadu voorbij. De term ‘superster’ is niet eens zo gek meer. “Eigenlijk ontplofte het direct toen ik in het vliegtuig richting Indonesië stapte. Inmiddels zijn het er zo’n 350 duizend. Onder ieder bericht dat ik post gaat het compleet los. Daarnaast krijg ik regelmatig privéberichten. Het levert rare taferelen op.”
In Maastricht is het allemaal net even anders, daar kan Kuipers in de anonimiteit over straat. De echte voetballiefhebbers uit de stad kennen hem wel. Kuipers draagt vanaf zijn tiende het rood-witte shirt van MVV, de club uit zijn geboorteplaats. “MVV was bij ons thuis altijd dé club. Ik heb er super mooie jaren gehad en ben met de club best succesvol geweest. Tegen Roda (2017, red.) hadden we moeten promoveren naar de eredivisie, maar helaas.”
Ik verdien hier vier keer zo veel als bij ADO, dus reken maar uit
Nick Kuipers
Toch vertrekt Kuipers in 2014 al bijna bij de club, als Bolton Wanderers aanklopt in De Geusselt. MVV is bereid de verdediger te laten gaan, maar alleen voor de absolute hoofdprijs. Die wil Bolton niet betalen, een transfer valt in het water. “Voor iedereen was een transfer de beste oplossing geweest. MVV vroeg uiteindelijk te veel geld en Bolton haakte af. Dat gaf me wel even een tik, het zorgde voor irritatie.”
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, loopt de centrale verdediger vlak voor het seizoen 2015/2016 een zware knieblessure op. Het is einde seizoen voor Kuipers, voor het goed en wel begonnen is. “Eerst leek het mee te vallen, maar ik kreeg telkens een terugslag. Uiteindelijk lag ik er het hele seizoen uit.”
Kuipers knokt zich terug en speelt het seizoen erna weer volop mee. ADO Den Haag is overtuigd en haalt hem in 2017 naar de Hofstad. De tijd in Den Haag loopt niet zoals verwacht, een match made in heaven wordt het nooit. “Voor mijn gevoel is me daar onrecht aangedaan. Er werd mij toegezegd dat ik mee zou strijden om een basisplaats, maar ik had het idee dat de trainer me niet op durfde te stellen.”
Een verhuurperiode aan FC Emmen bevalt Kuipers wel goed, maar in de zomer wil hij perse weg uit Den Haag. En dus stappen Kuipers en zijn vriendin Jorien in augustus in het vliegtuig richting Java. “Mijn vriendin en ik zagen het eigenlijk allebei meteen wel zitten. Het leek ons een fantastisch avontuur. Op dat moment had Kevin van Kippersluis, een andere Nederlandse speler, al een akkoord met de club bereikt. Dat speelde ook wel mee in mijn beslissing om die kant op te gaan.
Waar Van Kippersluis inmiddels alweer uit Indonesië is vertrokken, geniet Kuipers volop van zijn tijd in Azië. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn, benadrukt Kuipers. “Het is hier niet zo luxe als we in Nederland gewend zijn. Als we hier bijvoorbeeld op het oude trainingscomplex trainen, moeten we thuis douchen.” Ook het vele vliegen gaat Kuipers niet in de koude kleren zitten. Met de meer dan zestienhonderd eilanden die het land telt, komt het nogal eens voor dat er voor een uitwedstrijd gevlogen moet worden. “Praktisch alle uitwedstrijden moeten met het vliegtuig. Soms zitten we uren met vertraging op het vliegveld te wachten, dus dat is geen pretje.”
De meeste Nederlanders komen naar Indonesië voor een vakantie en ontspanning, maar dat zit er voor Kuipers niet in. Hij is bij Persib Bandung een van de vier buitenlandse spelers die een Indonesische club in de selectie mag hebben. “Van de buitenlanders wordt wel wat extra’s verwacht. De buitenlanders moeten hier het verschil maken, dus daar rekenen ze ook bij mij op.”
Een verhuurperiode aan FC Emmen bevalt Kuipers wel goed, maar in de zomer wil hij perse weg uit Den Haag. En dus stappen Kuipers en zijn vriendin Jorien in augustus in het vliegtuig richting Java. “Mijn vriendin en ik zagen het eigenlijk allebei meteen wel zitten. Het leek ons een fantastisch avontuur. Op dat moment had Kevin van Kippersluis, een andere Nederlandse speler, al een akkoord met de club bereikt. Dat speelde ook wel mee in mijn beslissing om die kant op te gaan.”
Waar Van Kippersluis inmiddels alweer uit Indonesië is vertrokken, geniet Kuipers volop van zijn tijd in Azië. Toch is niet alles rozengeur en maneschijn, benadrukt Kuipers. “Het is hier niet zo luxe als we in Nederland gewend zijn. Als we hier bijvoorbeeld op het oude trainingscomplex trainen, moeten we thuis douchen.” Ook het vele vliegen gaat Kuipers niet in de koude kleren zitten. Met de meer dan zestienhonderd eilanden die het land telt, komt het nogal eens voor dat er voor een uitwedstrijd gevlogen moet worden. “Praktisch alle uitwedstrijden moeten met het vliegtuig. Soms zitten we uren met vertraging op het vliegveld te wachten, dus dat is geen pretje.”
De meeste Nederlanders komen naar Indonesië voor een vakantie en ontspanning, maar dat zit er voor Kuipers niet in. Hij is bij Persib Bandung een van de vier buitenlandse spelers die een Indonesische club in de selectie mag hebben. “Van de buitenlanders wordt wel wat extra’s verwacht. De buitenlanders moeten hier het verschil maken, dus daar rekenen ze ook bij mij op.”
Die verwachtingen zijn niet altijd realistisch, aldus Kuipers. “De fans zijn extreem kritisch. Ze hebben een andere kijk op voetbal dan wij gewend zijn. Als een aanvaller vanaf vijftig meter raak schiet, krijg ik als verdediger de schuld.” Kritisch op de fans wil Kuipers niet zijn. Sterker nog, hij kijkt zijn ogen uit als hij de passie ziet bij de supporters. “Het is ongelofelijk. Je moet het echt zelf meemaken om het te begrijpen. De stadions zitten helemaal vol en we worden de hele wedstrijd toegezongen. Overal staan kraampjes met shirts en sjaals en worden we toegezongen. Het lijkt soms wel alsof je in een film bent beland.”
Net als een filmster wordt Kuipers geregeld herkend op straat. “Op het begin vooral. Nu ga ik vooral nog naar dezelfde winkels, zodat ze me al kennen. Soms is het wel vervelend dat je telkens herkend wordt.” De Indonesische mensen zijn zich van geen kwaad bewust. Kuipers voelt zich inmiddels wel thuis tussen de lokale bevolking. “Niemand maakt zich hier druk. Als iemand moe is, dan gaat hij even zitten totdat hij wel weer de energie heeft om verder te lopen. Targets of doelen kennen ze hier niet.”
Zoals een goede Indonesiër betaamt, maakt ook Kuipers zich vooral niet te druk. De komende periode wil hij vooral meer van het land ontdekken. “Toen mijn vader op bezoek was met zijn vriendin, zijn we naar Jogjakarta gereden. De tocht duurde acht uur, maar het was prachtig.” Deze week staat er een tripje naar Bali op het programma, maar vanwege de coronacrisis gaat het vakantiereisje niet door. “En mijn moeder zou langskomen. Ook dat gaat dus niet door. Helaas heb je er geen invloed op. Er zijn ergere dingen aan de hand nu.”
Mocht er binnenkort toch familie komen, heeft Kuipers thuis in ieder geval genoeg ruimte om hen op te vangen. In een grote bungalow met een zwembad en garage is het goed toeven voor Kuipers. “We wonen hier geweldig. Daarnaast is het eten heerlijk en het kost ook nog eens geen drol. Sowieso is alles spotgoedkoop hier. Als ik tank, ben ik voor twaalf euro klaar.” Het financiële plaatje was voor Kuipers een belangrijke reden om naar Azië te komen. “Anders ga je niet aan de andere kant van de wereld zitten. Alles is hier netto, dus dat scheelt enorm. Ik verdien hier vier keer zoveel als bij ADO, dus reken maar uit.”
Reden om Azië te verlaten heeft Kuipers dan ook niet. Hij ziet zichzelf er nog wel even voetballen. “Er zijn andere Aziatische landen waar de competitie nog beter is en meer te verdienen valt. Wie weet, maar ik kijk nog niet te ver vooruit.” Kuipers is er in ieder geval zeker van dat zijn eredivisieloopbaan erop zit. “Clubs uit de eredivisie gaan mij nu niet meer nemen. Dat durven ze niet meer aan.”
Voor Kuipers en zijn ploeggenoten is het afwachten wanneer de competitie weer wordt hervat. Met zijn ploeg is Kuipers koploper na drie duels, al ziet het er niet naar uit dat daar snel punten bij komen. “Er wordt gezegd dat de competitie op 28 mei weer verder gaat, maar dat is volgens mij nog niet officieel. Ik wacht het wel gewoon af.”