Van de Verenigde Staten tot Zuid-Korea, Nederlandse profvoetballers vinden we overal ter wereld. In de serie ‘het afstandsschot van..’ komt iedere aflevering een Nederlandse profvoetballer aan het woord die voetbalt in het buitenland, de een wat verder weg dan de ander. In de eerste aflevering: Marc Klok (26), voetballer van PSM Makassar in Indonesië.
Het leven van een profvoetballer, wie droomt er niet van. Roem, veel geld en spelen voor tienduizenden mensen. Als je denkt aan het spelen in het buitenland, denk je niet direct aan het spelen en wonen in Indonesië. Toch kiest de dan 23-jarige Marc Klok in 2017 bewust voor de stap naar het land dat bijna vijftienduizend eilanden telt: ‘’Ik twijfelde een aantal dagen, maar besloot het avontuur aan te gaan. Toen ik die stap maakte, wist ik dat ik hier voor de rest van mijn carrière voor zou kiezen.’’
Het blijkt een geweldige keuze. Inmiddels is hij in Indonesië, ruim twaalfduizend kilometer van zijn geboorteplaats Amsterdam, een superster. ‘Ewaklok’, zijn bijnaam sinds zijn eerste seizoen, kan in het land van 264 miljoen inwoners niet meer normaal over straat en heeft meer 270 duizend volgers op Instagram. Klok leeft in Indonesië het leven waar iedereen van droomt. Hij voelt zich inmiddels zo thuis in het land dat hij de Indonesische taal vloeiend spreekt.
Ook op het veld gaat het alleraardigst met Klok. De verdedigende middenvelder wordt met zijn club PSM Makassar achtereenvolgens derde en tweede, wint de Indonesische beker en speelt zelfs in de Aziatische Europa League. En dat terwijl hij in Europa niet verder komt dan de jeugd van FC Utrecht, Ross County (Schotland), Oldham Athletic (Engeland) Tsjerno More (Bulgarije) en Dundee United (Schotland). ‘’Je moet er tegen kunnen dat het leven hier compleet anders is, maar ik zou het persoonlijk iedereen aanraden. Het heeft al mijn verwachtingen overtroffen.’’
Hoe kom je in hemelsnaam in Indonesië terecht?
“Ik stond net een maand onder contract in Schotland bij Dundee United, waarmee ik in de hoogste divisie van Schotland ging spelen. Maar toen vertelde mijn zaakwaarnemer Frank van Eijs me over een aanbieding uit Azië. Ik heb wel even een aantal dagen na moeten denken, het is toch niet niks. Ik besloot uiteindelijk toch voor het avontuur te kiezen. Ik wist dat ik in Europa geen topspeler meer zou worden. Ik ben achteraf heel blij dat ik de stap heb gemaakt.”
Wat voor club is Makassar?
“Makassar is een topclub in Indonesië. We draaien eigenlijk altijd bovenin mee. Dit jaar gaat het iets minder. We staan halverwege de competitie achtste, al hebben we een aantal wedstrijden minder gespeeld.”
Hoe staat het Indonesische voetbal er voor?
”Het niveau is hier technisch best aardig, maar tactisch houdt het niet over. Tactiek zit hier niet in de voetbalcultuur. Desondanks leeft voetbal hier wel. Voetbal is sowieso de nummer één sport hier. Bij thuiswedstrijden komen er gemiddeld vijftienduizend man. Bij uitwedstrijden speel je soms voor tien, dertig of soms zelfs zestigduizend man.
Maar wat betreft tactiek lopen de buitenlandse spelers hier voor.”
‘Samen met Nederlander Wiljan Pluim ben jij één van die buitenlanders bij Makassar. Hoeveel zijn dat er bij de club in totaal?
“Drie, plus een Aziatische buitenlander. Volgens de regels in Indonesië mogen dat er ook niet meer zijn. Naast Pluim en ik is onze spits een buitenlander. Pluim woont ook tegenover mij, dus we zien elkaar genoeg. Soms gaan we even een hapje eten of iets dergelijks. Maar het is niet zo dat we de hele dag bij elkaar zijn.”
Superster
Naast een mooie voetbalcarrière heeft deze stap je nog veel meer opgeleverd. Je bent in Indonesië een superster. Hoe reageren fans op straat op je?
“Om de haverklap komen er fans naar me toe voor een foto of een handtekening. Over het algemeen vind ik het wel leuk, behalve als ik met mijn vrouw in een restaurant iets aan het eten ben en er fans bij ons aan tafel komen zitten. Dan denk ik soms wel: mag ik even m’n eten opeten? Haha. Ik heb zelfs tatoeages gezien met mijn bijnaam ‘Ewaklok’. Dat is natuurlijk wel heel mooi, ik klaag niet. Als kind droomt iedereen van zo’n leven, toch?”
‘Ik wil nog jaren in Indonesië blijven voetballen’
Waar komt Ewaklok eigenlijk vandaan?
“Die bijnaam kreeg ik al tijdens het eerste seizoen dat ik hier speelde. Ewako betekent in het Indonesisch ‘geef nooit op’. Nadat ik in mijn eerste seizoenen gelijk de nodige doelpunten maakte, noemde een commentator op televisie mij Ewaklok. Dat namen de supporters over en inmiddels gebruik ik die naam overal voor.”
Je bent ook druk met je eigen merk. Hoe zit dat precies?
”Het is eigenlijk het merk ‘Marc Klok’. Inmiddels heb ik met mijn merk een eigen koffiebar, een schoenen- en kledinglijn en er komt binnenkort nog iets aan op het gebied van fitness en lifestyle. Ik wil mensen bewust maken over hun manier van leven. In acht weken heb ik mezelf helemaal afgetraind. Het is eigenlijk een vervolg op die acht weken.”
Goodlife
Hoe ziet jouw gemiddelde dag eruit?
”We trainen iedere dag om 17.00 uur. Eerder gaat vanwege de hitte niet. Voor de training begint heb ik in principe vrij, maar ik train dan voor mezelf in de gym of op het veld. Daarna lunch ik, rust wat, en ga vervolgens naar de training.”
Hoe bevalt het Indonesische leven?
”Heel goed. We wonen vlakbij de kust in een groot huis. Ik train wel iedere dag, maar daarbuiten probeer ik zoveel mogelijk van het land te zien. We zijn al op mooie plaatsen geweest. Met twintig minuten varen zit je bijvoorbeeld al op een privé-eilandje langs de kust. Er zijn heel veel verschillende eilandjes, dus je kunt iedere keer weer een andere kiezen. Indonesië is een geweldig land. Ik spreek de taal inmiddels ook vloeiend. Dat vond ik vanaf het eerste moment heel belangrijk. Ik voel me hier echt thuis.”
Tekst gaat verder onder foto.
Aanrader voor iedere speler net buiten de top in Nederland?
”Nou, je moet er wel mee dealen dat de faciliteiten hier in alle opzichten echt een stuk minder zijn. Van de medische zorg tot de hygiëne in het algemeen. Het leven is hier toch wel heel anders dan in Europa, niet alleen maar ‘goodlife’. De randvoorwaarden zijn hier niet best. Ik heb me altijd wel goed aan kunnen passen, maar je moet hier echt kunnen overleven om te slagen.”
”Ook bij de club is het niet best. De velden zijn belabberd, we douchen niet op de club omdat het water koud is, de lichten doen het vaak niet en de wc’s vallen bijna van de muur. Daar moet je echt tegen kunnen.”
Mis je Nederland?
“Niet echt, hoe raar dat ook klinkt. Ik ben er al acht maanden niet geweest. Toen ik achttien was vertrok ik al naar het buitenland, dus ik ben sowieso al een tijdje weg uit Nederland. Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden, maar gelukkig komen zij ook regelmatig deze kant op. Het is ook 22 uur reizen, dus als ik een paar dagen vrij ben maak ik vaak andere keuzes.”
Hoe lang zie je jezelf nog in Indonesië voetballen?
“Tot ik niet meer kan voetballen. Ik heb heel bewust de keuze gemaakt om naar Azië te vertrekken. Ik wil hier nog jaren een mooie carrière hebben.”