Van de Verenigde Staten tot Zuid-Korea, Nederlandse profvoetballers vinden we overal ter wereld. In de serie ‘het afstandsschot van..’ komt iedere aflevering een Nederlandse profvoetballer aan het woord die voetbalt in het buitenland, de een wat verder weg dan de ander. In de zeventiende aflevering is het afstandsschot van: Wouter Verstraaten, speler van het Engelse South Shields.
Over ongeveer een week pakt Verstraaten het vliegtuig richting Newcastle, terug naar het noordoosten van Engeland. In het plaatsje South Shields gaat de 24-jarige Nederlander zijn nieuwe huis bekijken die door de lokale club voor hem beschikbaar wordt gesteld. “Bij het verlengen van mijn contract was dit één van de belangrijke dingen. Het wordt een huis in het centrum of net erbuiten. Hopelijk kom ik samen te wonen met wat ploeggenoten.”
Plots heeft Verstraaten in mei van dit jaar een contract bij een Engelse club te pakken. En dat terwijl de verdediger er pas sinds januari speelt. Het geeft wel aan hoe blij men bij de club, uitkomend op het zevende Engelse niveau, met hem is. “Ik heb best wel moeten wennen aan het Engelse voetbal. Ik kreeg veel ellebogen of schoppen. Ik heb ook een keer een hersenschudding gehad. Vanaf dat moment ben ik zelf ook maar meer gaan uitdelen. Dan kan hier blijkbaar allemaal.”
PSV
Het is even wat anders dan de wedstrijden die de in Heeze geboren Verstraaten afwerkte in zijn jeugdjaren. Als zevenjarig jongetje komt Verstraaten in de jeugdopleiding van PSV terecht. Een ultieme droom gaat daarmee in vervulling. “Ik kom zelf ook uit Eindhoven, dus ik was al PSV-supporter. Mijn tijd daar was echt top. Ik heb daar vrienden voor het leven gemaakt. PSV heeft mij gemaakt tot de speler die ik nu ben.”
Van volle tribunes tot cheerleaders, je hebt het allemaal in Amerika
Jarenlang speelt Verstraaten zijn wedstrijden aan de zijde van jongens als Andreas Pereira, Zakaria Bakkali en Riechedly Bazoer. In 2015 komt er desondanks een einde aan de droom van Verstraaten, die naar FC Eindhoven vertrekt. “Bij PSV kreeg ik geen contract, waarop ik besloot naar Eindhoven te vertrekken. Daar kreeg ik echt het gevoel dat ik het profvoetbal wel zou kunnen halen.”
Amerika
Met twee duels voor de blauwwitten uit Eindhoven kan Verstraaten de verwachtingen niet inlossen. Terwijl Verstraaten het in zijn tijd bij Eindhoven ook druk heeft met zijn studie, hoort hij over de mogelijkheid om voetbal en studeren te combineren in de Verenigde Staten. “Eigenlijk komt het erop neer dat je als voetballer daar dan een beurs kunt krijgen bij een universiteit. Je studeert daar dan en voetbalt daarnaast voor het team van de universiteit.”
Bekijk hieronder een fragment waarin Verstraaten praat over zijn Amerikaanse avontuur.
Vol verwachtingen pakt Verstraaten in 2016 het vliegtuig naar The States, waar hij gaat spelen voor Pacific Tigers, het team van de universiteit van Stockton in Californië. “Het universiteitsvoetbal is heel groot in de Verenigde Staten. Na de Major League Soccer en de competitie daaronder is het de hoogste divisie. Van volle tribunes tot cheerleaders, je hebt het daar allemaal. Bovendien had ik al snel door dat de faciliteiten eigenlijk net zo goed waren als bij PSV. Je kunt er iedere dag met school bezig zijn en traint ook nog eens iedere dag. Allemaal heel professioneel.”
MLS
Na twee jaar studeren en voetballen te hebben gecombineerd lijkt in mei 2018 de MLS-droom van de dan 22-jarige Verstraaten uit te komen. MLS-club Portland Timbers toont interesse. “Ik heb daar drie maanden gespeeld, maar het verkrijgen van een visum zorgde voor problemen. Dat was echt een flinke domper. Clubs moeten betalen voor je visum als ze je echt willen behouden voor de club. Dat doen ze simpelweg niet snel voor een jonge speler als ik.”
Als een jaar later hetzelfde gebeurt wanneer MLS-club Los Angeles FC op de stoep staat, besluit Verstraaten dat het mooi is geweest. Hij komt terug naar Nederland en kiest voor een opvallende move naar eersteklasser VV Geldrop. “Omdat ik pas in maart terugkwam, was de kans dat ik bij een Nederlandse profclub terechtkwam erg klein. De keuze voor mijn lokale club was toen snel gemaakt. Het was voor mij ook voor een paar maandjes. De gezelligheid van de kantine beviel me toen wel.”
South Shields
Net als het Amerikaanse avontuur zorgt de studie ervoor dat Verstraaten Nederland eind 2019 weer achter zich laat. Na het behalen van een bachelor in Finance kan de verdediger in Engeland een master in Finance en voetballen combineren. “Het is voor mij geweldig uitgepakt, heel anders dan gedacht. Ik ging daarheen met het idee om daar mijn master te halen en voetballen er naast te doen, maar mijn voetbalcarrière kwam daar ook in de lift. Na een paar maanden kon ik al naar South Shields.”
Pas later dacht ik: hé, dat is hem van dat liedje
Bij zijn club Consett AFC, de club waar de Nederlander zijn Engelse avontuur begint, balen ze van zijn vertrek. Verstraaten blijkt niet te behouden voor de club. “Omdat ik nooit een contract heb getekend bij Consett, kon ik gratis naar South Shields vertrekken. Ik had nooit gedacht dat een Engelse profclub interesse zou tonen.” Inmiddels draagt Verstraaten alweer sinds januari het shirt van TheMariners. Verstraaten voelt zich er gewaardeerd. “Ik denk dat dit het hoogste niveau is waarop ik heb gespeeld. Als je in Nederland praat over het zesde of zevende niveau, dan denk je: wat is dat voor niveau? Hier is dat wel andere koek.”
Sunderland
Ondanks het niveauverschil past Verstraaten zich in zijn eerste maanden razendsnel aan. Hij maakt zoveel indruk dat zelfs de roemruchte Engelse club Sunderland hem uitnodigt om op proef te komen. “Dat was al nadat ik pas een paar wedstrijden voor South Shields had gespeeld. Sunderland wist ook dat ik hier nog geen contract had getekend. De kans op een proefperiode heb ik dan ook niet laten liggen.”
Verstraaten kijkt zijn ogen uit op het trainingscomplex van de zesvoudig Engels kampioen, tegenwoordig vooral bekend van de Netflixserie Sunderland till i die. “De faciliteiten daar zijn super. Zwembaden, drie fysio’s, niks was te gek. Het waren mooie dagen. Ik zat ook bij Will Grigg in de kleedkamer. Eerst herkende ik hem niet. Pas later dacht ik: hé, dat is diegene van dat liedje.”
Contract
Sunderland is overtuigd en wil Verstraaten naar de club halen, maar dat gaat uiteindelijk niet door. “Ze lieten lang niets van zich weten. Uiteindelijk wilden ze me voor het onder-23 team halen en ze konden me maar een eenjarig contract aanbieden. Het voelde uiteindelijk niet goed voor mij.”
En dus maakt South Shields op 19 mei bekend dat Verstraaten toch bij de club blijft en een tweejarig contract tekent. De Nederlander kiest daarmee voor vastigheid. “Je merkte toch dat Sunderland een club in verval is wiens bestaan niet meer helemaal zeker is. Als ik voor het eerste had kunnen tekenen, had ik het waarschijnlijk wel gedaan. Maar Sunderland gaf voor mij niet de zekerheid die ik zocht.”
Die zekerheid geeft South Shields wel. Met het contract kan Verstraaten zich in zijn levensonderhoud voorzien. “Ik ben erg tevreden over het contract. Ze hebben mij een huis aangeboden, dus dat is heel prettig. Er zitten ook bonussen en tekengeld bij. Daar kan ik de komende twee jaar wel van rondkomen.”
Rolls Royce
En wie weet dat Verstraaten zich komend seizoen wel in de kijker kan spelen van een grotere Engelse club. Van voetballende verdedigers als Verstraaten zijn er in Engeland niet veel. “Die kwaliteiten heb ik wel meegekregen vanuit Nederland. Ik moet desondanks zeggen dat ik me behoorlijk heb moeten aanpassen hier. Het is hier niet allemaal even chique.” Trainer Graham Fenton is in ieder geval onder de indruk en noemde Verstraaten in een interview al een Rolls Royce. “Dat vind ik wel mooi. Liever dat dan dat hij me een Fiat noemt.”
Eindstation
Als de stijgende lijn in de carrière van Verstraaten zich doortrekt, kan het zomaar zijn dat hij over een aantal maanden opnieuw een stap heeft gemaakt. De ambitie klinkt in ieder geval uit de stem van de stopper. “Het komende seizoen ga ik uitvogelen waar mijn grens ligt. Ik kan me voor het eerst in mijn leven echt volledig gaan focussen op voetbal. Eens zien wat dat gaat brengen. Ik denk in ieder geval niet dat dit mijn eindstation is.”
De ambitie om zijn horizon te verbreden is er in ieder geval wel. “Het kan zomaar zijn dat er over twee jaar tegen mij wordt verteld dat ik in Australië of Amerika kan voetballen. Misschien dat ik dan wel zeg: fuck it, we doen het gewoon.”